Intimacy and love … We all desire to, while it can also be frightening.
Geen mens leeft alleen, we hebben allemaal relaties met anderen. In onze relaties kunnen we ons gekoesterd voelen en warmte ervaren, maar we kunnen daarin ook tot in het diepst van ons hart gekwetst worden.
We walk in our lives most of sadness in those with whom we are intimate, our parents, partner, friends, kinderen.
Most of us see in having contacts with other people and being able to experience in those contacts security and warmth and to give to others, een vorm van gelukkig zijn.
Al onze relaties zijn spiegels voor onszelf, en daarnaast vanuit spiritueel oogpunt gezien bieden ze ook onze grootste groeimogelijkheden voor onze ziel doordat ze de mogelijkheid bieden om karma op te heffen en meer heel te worden.
Relaties kunnen een geschenk zijn maar ook een straf worden.
Tussen deze beide uitersten bewegen alle relaties zich … wanneer je elkaar in een relatie voortdurend onderuit haalt, beschadigt en pijn doet, dan gebeurt het vaak dat je jezelf kwijtraakt in zo’n relatie, je zelfvertrouwen en eigenwaarde verliest, het ergste dat een mens kan overkomen.
Het is belangrijk om te gaan ontdekken welke wetmatigheden er aan relaties ten grondslag liggen. Als je dat inzicht ontwikkelt, kun je veel gerichter werken aan het verbeteren van de sfeer binnen jouw relaties.
Uitgangspunt voor het hebben van een liefdevolle en vervullende relatie met anderen is dat je een goede relatie met jezelf hebt. Heb je naaste lief zoals jezelf, behandel je naaste zoals jezelf wil behandeld worden.
Balans in een relatie
Relationships are therefore to grow. In een relatie moet je leren rekening te houden met de ander. Soms voorrang geven aan de wensen van de ander boven die van jou. Learning to give and receive. Allemaal dingen die ons ego niet op prijs stelt, omdat het alleen zichzelf in het centrum van de aandacht wil zien. Hoe meer je leert om rekening te houden met anderen in relaties, des te meer leer je om je ego te beteugelen, des te meer meesterschap je over je ego verwerft. Voor mensen die nooit hebben geleerd om aandacht voor zichzelf te vragen, die zichzelf vaak niet waardevol genoeg vinden om aandacht te vragen, is het juist de uitdaging om niet alleen maar dienstbaar te zijn aan anderen. Maar om ook aandacht voor zichzelf te durven vragen en zo naar een goed evenwicht te groeien tussen aandacht voor de ander en aandacht voor jezelf.
Wanneer je inzicht verkregen hebt in het beeld van jezelf en je les hebt geleerd zal er een nieuwe relatie ontstaan. Soms eindigt de relatie, soms zal de relatie groeien naar een hoger niveau. Verwijder de spiegel niet, voordat je hebt gezien wat die spiegel reflecteerde, want anders zoek je weer zo’n zelfde spiegel om in te staren en zet het patroon zich gewoon verder.
Hoezo patronen ?? We bekijken dit straks wat meer in detail.
Durf te kijken, te beseffen, tot inzicht te komen en te transformeren!
Een ding over relaties staat vast : Man is an animal that wants to connect and attach.
Je binden betekent dat je een relatie met een ander aangaat waarbinnen wederzijds ruimte is voor positieve en negatieve gevoelens, en positief en negatief gedrag; de relatie spat niet uit elkaar als het even te heftig wordt.
Je hechten gaat verder waar jezelf binden ophoudt. Je stelt je kwetsbaarder op en de relatie krijgt meer diepte. Een goed gehechte relatie is er een waarbij de partners door dik en dun voor elkaar gaan, die vanzelfsprekend is en alles overleeft. De voorwaardelijkheid is uit de relatie verdwenen: het is zoals het is, en dat is oké
Welke domeinen zijn er in evenwicht bij een goede relatie : (1) communicatie en interactie, (2) veiligheid en geborgenheid, (3) zorgen voor elkaar en onbaatzuchtigheid, (4) intimiteit en seksualiteit, (5) verbinding en hechting, (6) macht en autonomie, (7) dromen, (8) liefde voor elkaar, (9) het onderhoud van de relatie.
Why is that important attachment in intimate relationships?
Usually couples the first two years in love and attracted to each other based on order. sexual attraction.
Love goes on and off, the intimacy and emotional connection or lack thereof are becoming increasingly important.
The partners will therefore emotionally and will attach more. Feelings of availability, security, intimiteit, safety get more and more the upper hand.
Adhesion Problems will therefore become more important as the relationship lasts longer.
Wat bepaalt of je deze verbinding op een bevredigende, evenwichtige en ontspannen manier kunt aangaan, while retaining your individuality?
A personality characteristic that plays an important role in intimate relationships is the attachment style.
Is important to realize that attachment styles were once necessary for survival.
Your attachment style is influenced by your relationship to your parents (or guardians) in your childhood.
The development of the adhesion can be schematically divided into two phases: the bonding phase
(0-1,5 year) in de exploratiefase (1,5- 3 year). First, the child must be able to feel safe with mother
feel and have internalized the image of the mother's safe.
Bonding can also be viewed as a process. It is therefore possible that everyone is able to develop different strategies, depending on the circumstances. Je kan dus ook een andere hechtingsstijl hebben al naargelang de betrokken persoon (You can be safely attached to your mother,, and disorganized attachment to your father, enz).
About predictability of intimate relationships or the irreversibility of early child experiences
Research points to the possibility that the person who has acquired a certain attachment style in relation to the parents, same style will wield against the intimate partner. It therefore assumes that the attachment styles are stable, you take as if you learned attachment style in your youth back to you later intimate relationships as your partner, good friends, immediate family and children.
If you like your parents are getting the message that you're fun and valuable as you are, and they are there for you unconditionally, You will meet other people and to trust yourself and develop your a secure attachment style.
Get yourself contrast, little attention and love, you will not be seen or accepted as you are, or get conflicting signals (sometimes attention, sometimes does not), then you develop an insecure attachment style.
What impact all this has on the partner ?
0-1,5 year
The anxious-ambivalent attached child grows into an adult who is preoccupied worrisome, uncertain and anxious to lose. This adult will be confusing for his or her partner because he / she is sometimes quiet and near and sometimes angry and withdrawn. Both positions are based on the fear of losing.
Verborgen achter een masker, his childish needs are still alive, and these will,Together with its survival mechanisms, affect his partner. This childish needs also influence expectations of the partner and the way he fulfilled his needs in the relationship trying to get. "The essence of the complaint is preoccupied partner: "You're never there for me."
1,5 – 3 year
If a child in this second phase adhesion by the parent prematurely sent into the world, from an avoidant parent who "wants to get rid of the child ', then the child will still develop an anxious-ambivalent attachment style.
The preoccupied adult will do everything to keep himself close to his partner. This is very similar to the behavior of the preoccupied adult who has been damaged in the initial bonding phase, but the present preoccupied adult is properly attached in the first phase. His sore is therefore safe to stay connected. He is afraid to go too far from home, If he dares to go all out. He is still haunted by his childhood fear no one to take home when he comes home from his voyages of discovery in the world. To allay his anxiety will always be preoccupied cheerful and tidy, make sure it is pleasant and avoid conflict and anger. Anything to avoid leaving the partner. So the preoccupied is always busy organizing fun things (for others) and so does not belong to his own needs. There are known but he ignores. The preoccupied holds every hug as long as possible, call your partner at work, wants to stay awake until the partner's home, want to chat after intercourse. In short, wil constant contact met de partner en in symbiose gaan.
The child is in this second phase adhesion by the parent is not released in time to explore the world, because the overprotective parent or the child needs for his own emotional support, then the child will develop an avoidant style and adult avoidance remain in the life.
Attachment Styles may change under pressure from contextual, environment and situational stressors. They can also be safer attachment injuries -from the youth or the (previous) relationship itself – to recover and by changing relational patterns and interactions.
As previously described connects al Dr. Hendrix with insecure relationships, The avoider and minimiser to each other and the preoccupied adult at Maximiser.
That means always postpone a minimiser and be a Maximiser. And there is always an emotional partner and an unemotional partner.
The younger the child develops into a minimiser or Maximiser, the stronger will be its effects later in life.
Schematically shown:
safe adult (angst -, avoiding -),
the preoccupied adult (angst +, avoiding -),
the avoidant adult (angst -, avoiding +)
the disorganized adult (angst + avoiding +)
Safe partner
A partner with a secure attachment style has a good sense of self and have fun in the vicinity of the other. This partner is healthy available to the other and has a balance of dependence and independence.
Marieke is safely attached
"I recently met a nice man. I'd like to see him more often, because we have so much fun together. I'd like to find out if we have more in common, at least I can now really enjoy. I have discovered that he sometimes is impatient and it can be very dominant, but yeah, everyone has lesser features. This weekend I'm going away for the weekend with friends, but then we can agree on fixed soon. "
Gepreoccupeerde partner
This partner has a preoccupation with worrying thoughts, is contaminated by negative childhood experiences that affect relationships. He has low self-esteem, klampt zich angstig vast aan de ander en wil met de partner versmelten, altijd samenzijn wat verstikkend werkt. De gepreoccupeerde partner is onzeker en heeft last van verlatingsangst.
Saskia is unsafe ambivalent attached
"I know him only briefly, but I'm pretty in love. I'm constantly thinking about him. Yesterday we had a nice evening together. But now he has been let nothing all day and evening hear. I watch every fifteen minutes to my phone, but still nothing. First I tried to invent all sorts of reasons why he do not contact, but now I'm getting angrier. What does he think: First he says all fun, sweet things and now he just let me choke. He just thinks I'm not important. Maybe I should send him a text message that I just go hood!”
Averse partner
The avoidant partner does not need proximity. The avoidant partner is independent and prefers to stay at a distance.
He is physically and emotionally distant. He has all sorts of ways to avoid time he spends with his partner. For example, by long working, to be journeying to and from work, too much time spent on hobbies. Or because he is always behind the newspaper or a book, or hang all night on the television or computer and he will separate vacations a very good idea.
The avoider needs space and feel threatened if someone (Emotional) asks presence. "You want too much", his frequent complaint. Or "You're too much on top of me", or "I need space for myself". Although the avoider deeply it needs proximity, he's afraid, afraid of being smothered, and keeps his needs so for themselves. He keeps away by anger and inflexibility in availability. He feels that if he gets close, he becomes entangled in the nets of the other.
While the avoider is free to go wherever he wants, there is nothing to worry about. But as soon as he feels needs of others, he withdraws, afraid not to be released. This comes from his childhood in which his parents he had too much need. The only thing that is keeping him from there to flee his guilt, his need to the other "pleasen ', or his own fear of abandonment. If he then feels threatened by his partners' presence, he is angry and wants to be left alone if he withdraws until he has his armor back safely intact. When he comes back, he does as if nothing has happened and is surprised that his partner is angry. He tried to joke his partner to regain good humor and criticizes the other as it now does not want to be with him now that he is there for the other. Because he does not know to change the atmosphere he eventually pulls back.
Averse and fearful / disorganized partner
This partner does have needs but is afraid of the reaction of the other and is unsure of himself. He is inconsistent and confused. This partner suffers from bond- and separation anxiety at the same time and is thus in constant conflict with itself (and its environment). They deactivate their suture system, ze proberen de band met de partner ‘ onder controle’ to hold. Thus, they often undermine their relationship, duwen hun partner weg. They make their partner less, geven kritiek en devalueren deze. Ze richten hun aandacht op zijn of haar kleine zwakheden. They cherish unrealistic romantic expectations that will never answer the partner, so they have an excuse to not move ( ten volle ) te bind. They always have an escape route ready.
Bart is unsafe avoiding attached
"I know her only 3 months, and I liked her very much, for a moment I even wondered whether I was in love. But last night I suddenly felt cramped. They were talking about how she wanted me to go with him to a party with all her friends and had also been on holiday together. I'm not ready to completely. She reminds me of my ex, which also claimed me as always. I want to feel just free and I do not now. I think this is a sign that I can stop them better, if I do all these doubts experience. I actually do not know if I really like her it would, Yesterday I actually fell suddenly that she sometimes very strange talk ... "
I believe in a thing called LOVE
Als we in een nieuwe relatie stappen, voelen we ons sterk aangetrokken tot onze nieuwe liefde. We voelen ons innig verbonden en ons hart voelt warm en open. We voelen ons thuis, veilig en durven kwetsbaar te zijn, we durven ons echt te openen.
Hoe kan het gebeuren dat dat – soms zo snel al – kan veranderen, dat de band van liefde en gekoesterde intimiteit lijkt te verdwijnen en ruzies en afstandelijkheid hun plaats innemen? Hoe kan het gebeuren dat zoveel relaties in de loop van de jaren veranderen in een emotioneel strijdperk, in extreme gevallen zelfs een slagveld, a barren desert or a cold ice sheet? Hoe kan het dat de partner waar je zo van houdt, zo onbereikbaar voor je geworden lijkt?
The culprits are the aforementioned attachment styles and destructive patterns, namelijk ->de duivelse dialogen.
1. aanvallen – aanvallen
Dit is het patroon van aanval en tegenaanval. Ruzie maken. De pot verwijt de ketel. De ene partner beschuldigt de andere partner van iets en de ander beantwoordt met een volgende beschuldiging. Er wordt niet geluisterd naar elkaar, er wordt geprobeerd om te “scoren”. Het moet duidelijk worden wie de oorzaak van de problemen is – en dat is natuurlijk de ander (“niet ik, maar jij”).
De verleiding om de ‘winnaar’ te zijn en de ander te laten toegeven dat hij of zij verkeerd zit is gewoon een onderdeel van de valkuil. In dat geval worden de partners steeds maar gemener of gaan opzoek naar bewijzen en eindeloze versies en voorbeelden van incidenten of feiten.
Het zoeken van de dader, het proberen aanwijzen van de schuldige is vruchteloos omdat het het gevoel van onveiligheid versterkt en het gemis van verbondenheid (en angst voor verlies van de ander) alleen maar groter maakt. En een spiraal in stand houdt van steeds heftiger over en weer beschuldigingen en verwijdering.
Overigens maakt het niet eens zoveel uit of je dit spelletje werkelijk uitleeft, or especially playing in your head and blaming is more an internal dialogue - it's both equally killing ...
2. aanvallen – terugtrekken
In dit tweede patroon, dat vaak volgt op het vorige, volgen beide partners elk een andere zelfbehoud strategie. Het is een soort rolverdeling waarbij de een eist en de ander zich terugtrekt. De een klaagt en aanvalt en beschuldigt en de ander steeds meer volhardt in stilzwijgen, afstand nemen en onbereikbaar worden. Het kan zich ook uiten in vitten en verdedigen. Vaak heeft elk van beiden een vaste rol in dit spel, maar de rollen kunnen ook wisselen afhankelijk van een situatie.
Eén partner gaat de ander steeds meer op de huid zitten, als een hevig protest tegen het uitblijven van emotionele respons en verlies van verbondenheid. The other still always feels inadequate and closes off more the unpleasant feelings, zowel de eigen als die van de partner. Zowel het aanvallen en eisen als het zwijgen en terugtrekken zijn contraproductieve reacties op gemis van nabijheid, op aantasting van de veiligheid van thuis voelen bij de ander. Both feel desperately alone and not seen. This pattern is like becoming violent treading on quicksand, steeds verder wegzakkend.
3. terugtrekken – terugtrekken
Als beide vorige noodstrategieën niet werken kan het punt komen dat beide partners het opgeven, beiden trekken terug. Ze verstijven en vluchten. In het gunstigste geval uitmondend in een emotionele woestijn, een relatie die uitgedroogd en verdord is, maar in extremere gevallen een kille, vijandige ijsvlakte kan worden.
Elke partner heeft het opgegeven de ander nog te kunnen en willen bereiken en de relatie ademt een dorre hopeloosheid uit. Afgestompt, uitgeput, gedesillusioneerd. Afgesneden van de eigen gevoelens en behoeftes en van die van de ander. Intimiteit is uitgedoofd en de omgang is mechanisch, functioneel (als niet vijandig). Mogelijk soelaas en troost zoekend in verslavingen of andere relaties.
Doordat we op onze hoede zijn en de pijn al aan voelen komen, sluiten we alle wegen af die ons uit die doodlopende dans zouden kunnen halen. We kunnen ons niet ontspannen met onze partner en we kunnen al helemaal geen verbinding maken of ons vertrouwen schenken. Het aantal mogelijke reacties wordt steeds beperkter, waardoor de relatie een langzame dood sterft.
Zie je hoe deze patronen geworteld zijn in onze meest primitieve overlevingsresponsen?
Dat geeft aan hoe stressvol verlies van verbinding is, aangezien deze responsen (vechten – vluchten – bevriezen) automatic in situations experienced as life threatening our autonomic nervous system.
Al deze patronen verhullen de werkelijke behoefte: toenadering. Het proberen herstellen van de emotionele verbondenheid. Liefdevolle intimiteit. Gehoord worden, gezien worden, gevoeld worden. Je veilig voelen bij de ander, vooral in je kwetsbare momenten. Knowing that the other person is there for you when you need it.
De eerste stap die je kunt maken is beseffen dat je behoefte hebt aan toenadering, dat wat je mist emotionele verbinding is. En vervolgens herkennen hoe je reageert op dreigend verlies van die veilige verbinding.
Solution
Stap 1 – Herken je patroon (of patronen)
Wil je je de intimiteit herstellen en je relatie redden, of verbeteren, dan kun je beginnen met het herkennen van deze patronen. Door je bewust te worden dat je in een destructieve overlevingsstrategie gevangen zit kun je er geleidelijk met meer afstand naar kijken. Wellicht wil je met je partner delen wat je je bewust geworden bent.
Stap 2 – Heden
Beperk je tot het heden en concentreer je op wat hier en nu tussen beiden gebeurt
Stap 3 – Erken je behoefte
Ga na wat je werkelijke behoefte is op het moment dat je aanvalt of terugtrekt. Wees je bewust dat het verlies van verbinding je primitieve overlevingsmechanismen triggert en dat wat je werkelijk wilt herstel van verbondenheid is. Dat je je veilig wilt voelen bij je partner en je aandacht van de ander nodig hebt.
Misschien kun je ook dit met je partner delen, de ander laten weten wat je werkelijke verlangen is, laten weten wat je mist en nodig hebt.
NB: dit kan een lastige stap zijn! Het kan je in contact brengen met de pijn van onvervulde behoeften en onveiligheid die je gevoeld hebt op momenten dat je kwetsbaar voelde en steun nodig had en deze niet kreeg.
Stap 4 – Weet dat jullie beiden in hetzelfde schuitje zitten
Weet dat je partner met hetzelfde probleem worstelt als jij. Ook al uit zich dat wellicht anders dan bij jou. Weet dat het verlangen van je partner in de grond hetzelfde is als dat van jou: behoefte aan verbinding, zekerheid bij je terecht te kunnen. En weet dat de angst van je partner dezelfde is als de jouwe: de angst om jou te verliezen.
Het besef dat jullie beiden in hetzelfde schuitje zitten, ook al uiten jullie dat mogelijk anders, erkennen dat de ander jou waarschijnlijk net zo graag wil en hard nodig heeft als jij je partner, kan helpen om te stoppen met verwijten maken en een schuldige te zoeken.
Stap 5 – Stap uit het patroon
Dit is vaak de moeilijkste stap. Kijk of je jezelf kan betrappen als je in het patroon zit, als je ziet dat het destructieve mechanisme actief is. En trap op de rem. Kijk of je kunt stoppen, of je eruit kunt stappen. Kijk of je even stil kunt worden, innerlijk stil, en contact kunt maken met wat het is wat je werkelijk wilt en nodig hebt. Bewust dat je behoefte aan verbinding je drijft.
Nu, dit is vaak niet eenvoudig, omdat het moed vraagt om dit te doen, om als eerste te gaan. Stel er staan in een steeg twee aanvallers tegen over elkaar, beiden met een mes in de aanslag. Beiden hebben hun mes getrokken omdat ze zich bedreigd voelen, willen zich slechts beschermen. Eigenlijk wil geen van beiden de ander kwetsen, maar zijn ze allebei bang om gekwetst te worden. Wie laat als eerste zijn mes zakken? (Of wie verlaat het eerst de schuilplaats waar deze zich heeft verschanst?) Dat is een risico nemen. Het vergt dat je je kwetsbaar toont nog voor je zeker weet dat je veiligheid is gewaarborgd.
Stap 6 – Laat je zien
Om gezien te worden moet je wel zichtbaar zijn. In order to answer your needs, it is necessary that they are known. Als je in staat bent geweest om het destructieve patroon te herkennen en te stoppen, kun je eerste stappen maken tot toenadering. Tot herstel van verbinding. By saying how you feel and what you need. Door te delen wat je mist en waar je naar verlangt.
Ook dit is niet altijd even eenvoudig. De vlam kan snel weer in de pan slaan. Het is een kunst om de eigen verlangens en gevoelens te delen, zonder een ander daar verantwoordelijk voor te maken, of zonder de ander het gevoel te geven dat deze iets verkeerd doet of tekort schiet. En maar al te gemakkelijk kan een verwijt zich verstopt hebben in onze woorden.
Deze stap vergt dat we leren communiceren vanuit ons hart.